The L name

Η Παρασκευή το βράδυ μου τονώνει το ηθικό. Ξέρεις εσύ πως να συμφωνείς μαζί μου όταν το χρειάζομαι. Επίσης ξέρεις πως όταν δε θα έχω ανάγκη τη συμφωνία σου δε θα θυμώσω που μου είπες όλα όσα απλά ήθελα να ακούσω. Γίνεσαι πολύ σκληρή μερικές φορές, είναι που δεν ανέχεσαι τα πλασματικά χάπια ευτυχίας. Θα σου ζητήσω να καθίσουμε στον απορροφητήρα. Έχω ανάγκη να θυμηθώ τον εαυτό που είχα όταν σε πρωτογνώρισα δέκα σχεδόν χρόνια πριν. -Πάμε στον καναπέ, θα μου πεις και θα μου θυμίσεις πως πέρασα τα τριάντα εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια. Θα σε μισήσω στιγμιαία και θα σε μισήσεις κι εσύ μια που θα θυμηθείς πως πέρασες τα σαράντα λίγους μήνες πριν. -Μεγαλώσαμε θα πεις πάλι κι εγώ θα σου αποδείξω πως όσο και να μεγαλώσαμε είμαστε ακόμα ίδιες. Και θα βάλω τα σκαμπό αντίκρυ. Και θα σου πιάσω την παλάμη και θα σε τραβήξω από το χέρι ως την κουζίνα. Θα σου κάνω "ααααααα" για να μου δώσεις το placebo χάπι μου. Θα σου πω "κάνε αααααααααααα" και θα σου δώσω το δικό σου. Και μετά την επήρεια της ουτοπίας θα κλάψουμε μαζί. Και μετά θα γαμήσουμε τον πόνο και θα γαμιόμαστε στα γέλια μέχρι το ξημέρωμα. Όχι ύπνος την Παρασκευή το βράδυ. Μου το χρωστάς από την προηγούμενη. Θα πάει επτά το πρωί και θα πάρουμε την κουβέρτα και θα καθίσουμε στον καναπέ στο μπαλκόνι να βλέπουμε τις ζωές των άλλων να ξυπνούν. Και μετά θα πάμε για ύπνο τις δικές μας. Εγώ στον έναν καναπέ κι εσύ στον άλλο. Και όταν πάει μεσημεράκι θα ξυπνήσω και θα ετοιμάσω καφέδες. Ζεστούς αχνιστούς καφέδες. Θα σου ψιθυρίσω πάλι "έλα, γύρνα" και θα σου τρίβω την πλάτη για να σε ακούω να βογκάς " εκεί- εκεί, πωωωωωωωωπωωωωωω" και να μου λες πόσο μ' αγαπάς και πως θα με αγαπάς για πάντα γιατί είμαι η Νεραϊδοφίλη σου. Θα σου φέρω τσιγάρα και θα μου έχεις έτοιμο γλυκό αποβραδίς. Θα γλείφω τα δάχτυλά μου από τη γλύκα κι έπειτα θα γλείφω και τα δικά σου με τη δικαιολογία πως δε θέλω να πιάσεις πουθενά και λερωθείς. Θα μου λες πως κάνω πουτανιές κι εγώ θα γελάω με πουτανιά που όμοιά της δε θα έχεις ματα-ξαναδεί. Και θα μου βάλεις ένα κομμάτι ακόμα για να με δεις να πασαλείβομαι και να γελάς με την ψυχή σου. Κι εγώ θα είμαι χαρούμενη που θα σε κάνω να γελάς και θα βάλω μια δαχτυλιά κρέμα στη μύτη μου για να σε κάνω να γελάσεις παραπάνω. Και όταν θα γελάς πολύ, θα βάλω μια δαχτυλιά κρέμα στη δική σου τη μύτη και τότε θα πάψεις να γελάς γιατί θα εκνευριστείς. Και μετά θα βάλω και άλλη μια δαχτυλιά κρέμα στο μάγουλό σου και τα γίνεις έξαλλη. Και μετά θα με πασαλείψεις. Και μετά θα σε πασαλείψω κι εγώ. Και πάνω που θα είμαστε έτοιμες η μία να γλείψει τους πόνους της άλλης, θα σου πω "φεύγω". Κι εσύ δε θα λυπηθείς γιατί θα έχεις γεμίσει από μένα. Θα βάλω πρώτη και θα ξεκινήσω. Λίγο πριν τα Γιαννιτσά, θα βγάλω δεξί φλας και θα σταματήσω στην άκρη. Θα σου στείλω ένα μήνυμα στο κινητό. Θα μου απαντήσεις με τελείτσες. Δε θα σου απαντήσω. Μόλις μπω στη Θεσσαλονίκη, θα σου υποσχεθώ πως μια άλλη Παρασκευή βράδυ θα είμαστε πάλι μαζί όπως τότε. Τότε που θα βρεθώ στο σπίτι των εκπλήξεων που ποτέ δε θα ξαναπώ πως αποκλείεται να βρω εκεί αυτό που θέλω...Τρίτη σήμερα. Ε, και; Η Παρασκευή το βράδυ είναι πιο κοντά από όσο και οι δυο μας πιστεύουμε.

....παραπλανούμε
τους εαυτούς μας 
αποπλανόντας
τους εαυτούς
 των άλλων