Είμαι ρακοσυλλέκτης αναμνηστικών πεδίων. Φοράω σκούφο και γάντια χωρίς δάχτυλα για να κοιμηθώ. Είμαι μία από τους είκοσι χιλιάδες Έλληνες που ζουν στον δρόμο. Ψάχνω στα σκουπίδια των σπιτιών για να κορέσω την πεινασμένη μνήμη μου. Κάτι αναμνηστικά βρώσιμο. Πιάνω το ξύλο που έκλεψα από έναν άστεγο κουτσό για να στηρίζω το κορμί μου, ψάχνω στους κάδους των άχρηστων αναμνήσεων πριν περάσει το σκουπιδιάρικο, δε βρίσκω κάτι να θρέψω το μυαλό μου και σέρνομαι από μνημονική ασιτία. Πεινάω και ψάχνω καλές στιγμές να τις μαγειρέψω να κάνω μαγειρικά θαύματα και βρίσκω μόνο κάτι ξεχασμένες θύμησες να τριγυρίζουν άστεγες μέσα στη χαοτικότητα του μυαλού μου. Μοιάζουν συνάδελφοι ρακοσυλλέκτες. Πάω να τις πλησιάσω μα χάνονται. Καίω κάτι σκουπίδια σε βαρέλι και τηγανίζω κάτι εναπομείναντες σκέψεις και τις καλώ για φαγητό αλλά με απαξιώνουν. Φοβάμαι χωρίς αυτές και ο φόβος μου με κρατάει ζωντανή. Κάνω πως τις απαξιώνω κι εγώ αλλά τις κοιτάω με την άκρη του ματιού μου και αλληθωρίζω. Περιμένω να τρέξουν πίσω μου αλλά κρίνω από τον εαυτό μου και απογοητεύομαι. Μένω εκτός ορίων και κρυώνω. Η μύτη μου τρέχει αίμα και σκουπίζομαι με το μανίκι μου. Πεινάω και καταλήγω να τρώω τον εαυτό μου ξεκινώντας από το συκώτι. Γεμίσω σίδηρο και σκουριάζω από την υγρασία. Μετά τρώω τη σπλήνα μου. Και αφού με φάω ολόκληρη αφήνω για το τέλος το γεμάτο στομάχι μου μπας και χορτάσω και τελικά δεν έχω που να αποθηκεύσω την τροφή μου και εξαϋλώνομαι. Μετά φυτρώνω στο χώμα σαν από θαύμα και τις νύχτες είμαι ρακοσυλλέκτης και τη μέρα τίποτα. Τις νύχτες στέκομαι όρθια με τα χέρια απλωμένα στη φωτιά που καίγονται και αυτά και τώρα εκτός από πόδια δεν έχω και χέρια. Αλλά να σου πω κάτι; Κουράστηκα τα άκρα. Έχω και μέση. Και θα ζήσω εκεί…
we locked our self inside.
the clown was out of control.
he stood there with his knife,
but we had spoons and fire.
before he came to us,
he went to a house of mirrors.
his face, he painted white.
he came while no one knew him.
kill the clown.
he's so unfair.
his eyes were blue and green.
his mouth was red and yellow.
we opened up the door
and ran outside to fight him.
kill the clown.
he's so unfair.
let him die.
the clown was out of control.
he stood there with his knife,
but we had spoons and fire.
before he came to us,
he went to a house of mirrors.
his face, he painted white.
he came while no one knew him.
kill the clown.
he's so unfair.
his eyes were blue and green.
his mouth was red and yellow.
we opened up the door
and ran outside to fight him.
kill the clown.
he's so unfair.
let him die.
