Σήμερα με ξύπνησαν μπουμπουνητά κι ένα σύννεφο μαύρο. Άνοιξα τα μάτια και το παράθυρο και χώθηκα μέσα σε μια βροχή που έπεφτε στο μυαλό μου και περίμενα να έρθει στα μάτια μου μπροστά για να βγω στο μπαλκόνι να πλυθώ. Μέχρι που ένας μεγαλοπρεπής ήλιος βγήκε βόλτα κι εγώ έμεινα απλά με την εικόνα της βροχής στο μυαλό μου.
Μια πεταλούδα πέρασε από μπροστά μου αλαφιασμένη κι ένας καυγάς ψιθυριστός από κάτω έφτασε στ’ αυτιά μου μέχρι που ανέβηκε την ανηφόρα κι εξαφανίστηκε. Πάω να πιω μια γουλιά καφέ, που άφησα πάνω στον πάγκο δίπλα στη σακούλα με τα παγάκια και τελικά μάλλον θα έχει χάσει τη δροσιά του και η απόλαυσή μου έμεινε μισή. Έστριψα ένα τσιγάρο στα γρήγορα κι έμεινα μόνη να καίγομαι στο τασάκι δίπλα του.
Η διάθεσή μου εδώ και λίγες μέρες είναι ελαφρώς παθητική. Βαριέμαι να βγάλω τα ρούχα μου και πεινάω συνέχεια. Ξέρω πως θες να μου ‘‘την πεις’’ αλλά κρατιέσαι γιατί μέσα σου ξέρεις πως το μυαλό και το κορμί μου δε δέχεται πιέσεις.
Η μικρή Κυριακή έσπασε κάτι και ο μπαμπάς φωνάζει χωρίς να είναι άδικος. Η μικρή ούτε που ακούγεται και ο μπαμπάς παρηγορεί τη στεναχώρια της που τη μάλωσε. Είναι δυο κοπέλες και ανεβαίνουν προς τα πάνω. Πρέπει να είναι η μία μαμά και η άλλη κόρη. Μα δε ξεχωρίζω ποια είναι ποια. Μοιάζει να τελείωσε και αυτό. Και οι ρυθμοί έγιναν γνώριμοι ξανά.
Είναι η πρώτη φορά που κάθομαι στο μπαλκόνι μου πρωί και γράφω κι ας πλησιάζει η δόση του τρίτου ενοικίου. Δε ξέρω γιατί. Είναι όμορφα. Μου αρέσει ο αέρας . Ο χορός και η μουσική του. Μόνο που δε βολεύομαι καλά. Με ενοχλούν τα χέρια και ο σβέρκος μου. Τα γυαλιά μου θέλουν φτιάξιμο και το είδωλό μου είναι συνέχεια συνοφρυωμένο. Με κοιτάζω στην οθόνη και μου θυμίζω τότε που ήμουν δέκα δώδεκα χρονών. Βιαζόμουν τόσο να μεγαλώσω που κάποιος με άκουσε και με μεγάλωσε γρήγορα. Και τώρα αισθάνομαι πιο μικρή και πιο δροσερή από ποτέ. Νιώθω πως τα καλύτερα που έχω να ζήσω, είναι στο μεσαίο σκαλί της σκάλας και το κοριτσάκι τους δείχνει την πόρτα. Ο χρόνος έχει πιαστεί σε σχοινάκια μαριονέτας και όλα γίνονται στην ώρα τους.
Συννέφιασε. Και ήχοι ταξιδεύουν άγριοι. Ο αέρας έγινε δροσερός και τα δέντρα λικνίζονται στο χορό της βροχής. Μαζεύω…

Δευτέρα 22/06/09 12.32
Φωτό: http://poporina.deviantart.com/art/umbrella-song-76615439