25.6.08

Δείξε μου τον τρόπο...


Η ώρα είναι 07.23 και πριν λίγο είπα καλημέρα στον κόσμο σου… αφήνω τη βουβαμάρα μου, προσεκτικά τοποθετημένη πάνω στο κόκκινο βελούδινο ράφι δίπλα στις σκέψεις που μόνο εσύ μπορείς να τις ακούσεις…

Δεν έχω και πολύ διάθεση για γράψιμο τελευταία, είναι η αλήθεια. Λες και στέρεψαν οι σκέψεις μου. Λες και έπαψα να νιώθω, να αισθάνομαι, να γελώ. Ο πόνος είναι πηγή έμπνευσης. Είναι μούσα, μα εγώ δε πονάω… μόνη, και πάλι, ανάμεσα σε εκατοντάδες πονεμένους ανθρώπους που γοερά θρηνούν πάνω από ένα πεθαμένο όνειρο…

Με πλησιάζεις. Μου πιάνεις δυνατά τα χέρια κι έπειτα με αφήνεις και πέφτω κάτω με την πλάτη. Ανοίγεις τα μάτια, με πιάνεις, με παίρνεις αγκαλιά, με χαϊδεύεις απαλά… μένω μέσα σου και αποκοιμιέμαι σαν αερικό σε μαγεμένα όνειρα…

‘‘Δείξε μου τον τρόπο, κι αν θέλει κι άλλο κόπο, εγώ θα προσπαθώ………….’’


Φωτό: http://tearsoofanangel.deviantart.com/art/A-Fairy-16422911

Τετάρτη 25/06/08 07.54