Έμεινα με τα μάτια καρφωμένα στο ηλιοβασίλεμα, με τα χέρια ακουμπισμένα πάνω σε ένα ανδρικό κορμί που ξαπλώνει μπρος μου και με τα πόδια οκλαδών να κάθομαι μπροστά του. Κάνω παρέα στον ήλιο καθώς τον συνοδεύω με το βλέμμα μου προς τον δρόμο του γυρισμού του για το σπίτι…Κλείνω τα μάτια και νιώθω δόνηση σε όλο μου το σώμα καθώς αφήνομαι στη γλυκιά ροή του ποταμού που περνάει από μέσα μου. Και ακούω λυγμό…
Ξέρω πως έρχεται από τη μεριά σου… μα μου κάνει εντύπωση. Δε σε είχα ακούσει ποτέ να κλαις. Γυρίζω και σε κοιτώ βλέποντας το πρόσωπό σου να πονά, τα μάτια σου να βρέχουν και τον λυγμό σου να γίνεται κραυγή. Νιώθω ξαφνικά τη μύτη μου να ‘‘τρέχει’’. Μπορεί άραγε να επηρέασες το σώμα μου; Δε ξέρω…
Αντανακλαστικά σχεδόν το σώμα μου ακολουθεί μια ταλάντευση που γίνεται ερήμην μου και με οδηγεί προς το μέρος σου. Μα πριν κουνηθώ καν από τη θέση μου στέκομαι και πάλι. ‘‘ Ο καθένας μόνος του…’’ δε μπορούσα να σε βοηθήσω εκείνη τη στιγμή. Αν και δε νομίζω πως χρειαζόσουν βοήθεια. Μάλλον αυτό το κλάμα ήταν η βοήθεια που έδινες εσύ στον εαυτό σου…
Ήρθα και ξάπλωσα δίπλα σου… δε σου μίλησα, απλά σε παρατηρούσα. Έπειτα έβαλα το χέρι μου πάνω στο δικό σου…
-Δε θυμάμαι να σε εδώ δει ποτέ να κλαις…
-Ούτε εγώ με θυμάμαι… δε κλαίω συχνά…
-Τότε πρέπει να ήταν όμορφο…
-…
Καλή σου νύχτα…
Σε φιλώ απαλά…
Φωτό: http://heartlesskitty.deviantart.com/art/Tears-from-the-Moon-8431320
Φωτό: http://wolfblood43512.deviantart.com/art/Tears-44327329
Δευτέρα 16/06/08 01.38
