Βγαίνω στο μπαλκόνι μου σε έναν σκοτεινό ουρανό να αφήσω σκέψεις να καθίσουν πάνω στα καινούρια φύλλα των δέντρων να κάνουν παρέα σε μουσικές από πουλιά που κελαηδούν. Πετάγομαι στον αέρα με δύναμη σαν να ταξίδεψα πάνω σε έναν φελλό από ένα μπουκάλι σαμπάνιας που κάποιος την άνοιξε για να γιορτάσει. Κι εκεί ταξιδεύοντας βρέθηκα σε κόσμους ονειρεμένους ανάμεσα σε άστρα που φέγγουν ή τρεμοσβήνουν…
Ακροβατώντας πάνω σε τεντωμένο σχοινί με τα χέρια ανοιχτά να κρατώ ισορροπίες μέσα μου, νιώθω τα γόνατα μου να λυγίζουν και παραπατώ, ενώ τα μάτια ανοίγουν διάπλατα στο κενό με μια εικόνα φόβου ζωγραφισμένη πάνω τους. Οι μαύρες τρύπες των ματιών μου μένουν καρφωμένες στο άπειρο όσο τα πόδια μου ‘‘κλειδώνουν’’ για να μη πέσω. Σάμπως… και αν πέσω που θα βρεθώ; Κλείνω αμυντικά τα μάτια μου…
…τα ανοίγω ξανά γυρίζοντας πίσω και νιώθω τα πόδια μου να πατούν πάνω στο μωσαϊκό του μπαλκονιού μου. Στρίβω ένα τσιγάρο και αφουγκράζομαι τους ήχους που υπάρχουν γύρω μου. Δυνατά σιωπηλοί και υπέροχοι ήχοι. Μου αρέσει η νύχτα· ανέκαθεν δηλαδή... ο αέρας γεμίζει με σκέψεις ξάγρυπνες, με όνειρα και φαντασιώσεις. Εστιάζοντας περισσότερο σε αυτούς, μπορώ να ακούσω ακόμα και τους ψύθιρους αυτών. Αισθάνομαι σαν να υποκλέπτω τις πιο κρυφές συνομιλίες από σκέψεις παράτολμες. Η νύχτα είναι Έρωτάς…
Το τσιγάρο μου κάηκε και μαζί του κάηκαν και οι σκέψεις μου. Ακουμπισμένη με τους αγκώνες μου πάνω στα κάγκελα, σκύβω το κεφάλι μου και κοιτάζω τα πόδια μου τα γυμνά να πατούν πάνω στο κρύο μωσαϊκό. Νιώθω το σώμα μου να ριγεί. Κρυώνω…
Μπήκα στο σαλόνι και πλησίασα το κρεβάτι μου. Ακούμπησα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι αφήνοντας τις καμένες μου σκέψεις να γίνουν όνειρα μέχρι το πρώτο φως της καινούριας μέρας…
Καληνύχτα…
Τετάρτη 02/04/08 02.31
Ακροβατώντας πάνω σε τεντωμένο σχοινί με τα χέρια ανοιχτά να κρατώ ισορροπίες μέσα μου, νιώθω τα γόνατα μου να λυγίζουν και παραπατώ, ενώ τα μάτια ανοίγουν διάπλατα στο κενό με μια εικόνα φόβου ζωγραφισμένη πάνω τους. Οι μαύρες τρύπες των ματιών μου μένουν καρφωμένες στο άπειρο όσο τα πόδια μου ‘‘κλειδώνουν’’ για να μη πέσω. Σάμπως… και αν πέσω που θα βρεθώ; Κλείνω αμυντικά τα μάτια μου…
…τα ανοίγω ξανά γυρίζοντας πίσω και νιώθω τα πόδια μου να πατούν πάνω στο μωσαϊκό του μπαλκονιού μου. Στρίβω ένα τσιγάρο και αφουγκράζομαι τους ήχους που υπάρχουν γύρω μου. Δυνατά σιωπηλοί και υπέροχοι ήχοι. Μου αρέσει η νύχτα· ανέκαθεν δηλαδή... ο αέρας γεμίζει με σκέψεις ξάγρυπνες, με όνειρα και φαντασιώσεις. Εστιάζοντας περισσότερο σε αυτούς, μπορώ να ακούσω ακόμα και τους ψύθιρους αυτών. Αισθάνομαι σαν να υποκλέπτω τις πιο κρυφές συνομιλίες από σκέψεις παράτολμες. Η νύχτα είναι Έρωτάς…
Το τσιγάρο μου κάηκε και μαζί του κάηκαν και οι σκέψεις μου. Ακουμπισμένη με τους αγκώνες μου πάνω στα κάγκελα, σκύβω το κεφάλι μου και κοιτάζω τα πόδια μου τα γυμνά να πατούν πάνω στο κρύο μωσαϊκό. Νιώθω το σώμα μου να ριγεί. Κρυώνω…
Μπήκα στο σαλόνι και πλησίασα το κρεβάτι μου. Ακούμπησα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι αφήνοντας τις καμένες μου σκέψεις να γίνουν όνειρα μέχρι το πρώτο φως της καινούριας μέρας…
Καληνύχτα…
Τετάρτη 02/04/08 02.31
φωτό:http://petr28.deviantart.com/art/night-sky-25221531
