…συνέχεια…
Θα μπορούσα να είμαι καπνός από τσιγάρο που μου αρέσει να μπαίνω στο κορμί προσφέροντας ευχαρίστηση. Να διοχετεύομαι σε κάθε κύτταρο και να μένω εκεί μέχρι να καεί το επόμενο. Να στροβιλίζομαι στον αέρα, να γίνομαι κύκλος, να σπάω πάνω σε κάποιον τοίχο, να κουβαλάω ερωτικά υπονοούμενα. Να βοηθώ στη συλλογική σκέψη, να άγχω, να προκαλώ εξάρτηση…
Μου αρέσουν τα παιγνίδια του μυαλού. Μια ματιά θα μπορούσε να κάνει το μυαλό μου να πλάσει χίλια σενάρια. – ‘‘θα μπορούσε αυτή η ματιά να σημαίνει εκείνο... ή… τώρα που το σκέφτομαι το άλλο…χχμμμ… αναθεωρώ…’’- Και ας είναι το χιλιοστό πρώτο το αληθινό και ας μη το σκέφτηκα ποτέ. Δεν έχει σημασία. Η σκέψη μου τρέχει με ταχύτητα φωτός...
Θα μπορούσα να κρυφτώ στην ηλιαχτίδα του πρωινού ήλιου που θα ακουμπήσει τα βλέφαρά σου και θα τα πονέσει, ελαφρώς, μέχρι εκείνα να ανοίξουν. Να σκορπίζω με μιας όλα τα όνειρα της περασμένης νύχτας που ξεχασμένα εντελώς έγιναν ανυπόστατα. Να σου φέρνω το πρώτο σου χαμόγελο πριν σηκωθείς από το κρεβάτι μια ωραία Κυριακή που θα ετοιμαστείς για ένα ταξίδι. Να ζεστάνω το κορμί σου όταν κρυώνει, να σκοντάφτω πάνω στα σκούρα γυαλιά του ηλίου σου. Να βρεθώ αναπάντεχα στη μέρα σου μετά από βροχή και να σου φτιάξω τη διάθεση. Να ψάχνεις να με βρεις όταν κρύβομαι μαζί με το μεγαλύτερο άστρο πίσω από ένα σύννεφο…
Μου αρέσει όταν ερωτεύομαι, να χάνω τον έλεγχο. Πως αλλιώς θα μπορούσα άλλωστε; Να γεμίζει η ματιά μου με φως σε μια συνάντηση, από ένα τηλεφώνημα, από ένα, κατά τ’ άλλα κατά λάθος, άγγιγμα στην πλάτη. Να πλάθω σουρεαλιστικές εικονικές πραγματικότητες. Να βρίσκομαι μίλια μακριά και όμως η αγκαλιά μου να ζεσταίνει. Να κοιτάζω κάτω από τα σκεπάσματα μου και να βρίσκω την παρουσία μέσα στην απουσία…
Λατρεύω τα δυνατά γέλια! Μου αρέσει να γελώ δυνατά! Σαν γάργαρο κρυστάλλινο νερό είναι το γέλιο μου. Τρέχει με ορμή σε ένα ποτάμι, πέφτει πάνω σε βράχια με δύναμη, ξεχύνεται σε έναν καταρράχτη, καταλήγει ήρεμο στην όχθη της λίμνης που τις προάλλες με φιλοξενούσε μέσα στη φαντασία μου. Ξυπνάει το κορμί και τις αισθήσεις μου. Ακόμα και όταν οι άλλοι ενοχλούνται. Τι ξέρουν αυτοί από χαρά; Απολαμβάνω τα καχύποπτα βλέμματα τους που θα μπορούσαν να είναι απόρροια της σκέψης ‘‘Μα τι της λένε και γελάει τόσο πολύ;’’ -Είδες; Πάλι σενάρια πλάθω…
Συνεχίζεται;;;;
Θα μπορούσα να είμαι καπνός από τσιγάρο που μου αρέσει να μπαίνω στο κορμί προσφέροντας ευχαρίστηση. Να διοχετεύομαι σε κάθε κύτταρο και να μένω εκεί μέχρι να καεί το επόμενο. Να στροβιλίζομαι στον αέρα, να γίνομαι κύκλος, να σπάω πάνω σε κάποιον τοίχο, να κουβαλάω ερωτικά υπονοούμενα. Να βοηθώ στη συλλογική σκέψη, να άγχω, να προκαλώ εξάρτηση…
Μου αρέσουν τα παιγνίδια του μυαλού. Μια ματιά θα μπορούσε να κάνει το μυαλό μου να πλάσει χίλια σενάρια. – ‘‘θα μπορούσε αυτή η ματιά να σημαίνει εκείνο... ή… τώρα που το σκέφτομαι το άλλο…χχμμμ… αναθεωρώ…’’- Και ας είναι το χιλιοστό πρώτο το αληθινό και ας μη το σκέφτηκα ποτέ. Δεν έχει σημασία. Η σκέψη μου τρέχει με ταχύτητα φωτός...
Θα μπορούσα να κρυφτώ στην ηλιαχτίδα του πρωινού ήλιου που θα ακουμπήσει τα βλέφαρά σου και θα τα πονέσει, ελαφρώς, μέχρι εκείνα να ανοίξουν. Να σκορπίζω με μιας όλα τα όνειρα της περασμένης νύχτας που ξεχασμένα εντελώς έγιναν ανυπόστατα. Να σου φέρνω το πρώτο σου χαμόγελο πριν σηκωθείς από το κρεβάτι μια ωραία Κυριακή που θα ετοιμαστείς για ένα ταξίδι. Να ζεστάνω το κορμί σου όταν κρυώνει, να σκοντάφτω πάνω στα σκούρα γυαλιά του ηλίου σου. Να βρεθώ αναπάντεχα στη μέρα σου μετά από βροχή και να σου φτιάξω τη διάθεση. Να ψάχνεις να με βρεις όταν κρύβομαι μαζί με το μεγαλύτερο άστρο πίσω από ένα σύννεφο…
Μου αρέσει όταν ερωτεύομαι, να χάνω τον έλεγχο. Πως αλλιώς θα μπορούσα άλλωστε; Να γεμίζει η ματιά μου με φως σε μια συνάντηση, από ένα τηλεφώνημα, από ένα, κατά τ’ άλλα κατά λάθος, άγγιγμα στην πλάτη. Να πλάθω σουρεαλιστικές εικονικές πραγματικότητες. Να βρίσκομαι μίλια μακριά και όμως η αγκαλιά μου να ζεσταίνει. Να κοιτάζω κάτω από τα σκεπάσματα μου και να βρίσκω την παρουσία μέσα στην απουσία…
Λατρεύω τα δυνατά γέλια! Μου αρέσει να γελώ δυνατά! Σαν γάργαρο κρυστάλλινο νερό είναι το γέλιο μου. Τρέχει με ορμή σε ένα ποτάμι, πέφτει πάνω σε βράχια με δύναμη, ξεχύνεται σε έναν καταρράχτη, καταλήγει ήρεμο στην όχθη της λίμνης που τις προάλλες με φιλοξενούσε μέσα στη φαντασία μου. Ξυπνάει το κορμί και τις αισθήσεις μου. Ακόμα και όταν οι άλλοι ενοχλούνται. Τι ξέρουν αυτοί από χαρά; Απολαμβάνω τα καχύποπτα βλέμματα τους που θα μπορούσαν να είναι απόρροια της σκέψης ‘‘Μα τι της λένε και γελάει τόσο πολύ;’’ -Είδες; Πάλι σενάρια πλάθω…
Συνεχίζεται;;;;
Τετάρτη 13/02/08 18.48
φωτό:http://oldvibrator.deviantart.com/art/smoking-108697172
