2.7.14
Wolf
Ξάπλωσα περίπου δέκα εκατοστά
απο το κορμί μου για αλλαγή. Προσπαθώ να με πλησιάσω σιγά σιγά να ξεμπερδεύω με
τ' απωθημένα μου. Συνήθως απομακρύνομαι τουλάχιστον ενάμιση μέτρο απο μένα όταν
είμαι ανυπόφορη. Αυτό το κόλπο το έμαθα απο σένα κάπου κοντά στη μετεφηβεία μου
ένα απο τα απογεύματα που αρνιόσουν να αγγίζεσαι. Σαν εκείνο που προχωρούσαμε
μόν(η)οι στην παραλιακή και άπλωσα το χέρι να πιάσω το δικό σου και τρόμαξες
και γρύλισες σαν λύκος και τρόμαξα κι έμεινα πίσω κι εσύ άνοιξες το βήμα σου
και εξαφανίστηκες. Δε με πείραζε όταν εξαφανιζόσουν, ίσα ίσα, μου άφηνες χώρο
και χρόνο για να μάθω λίγο καλύτερα τον εαυτό μου και τα τερτίπια σου. Μ'
αγαπούσες με έναν τρόπο παρανοϊκό και παράλογο. Όπως ο λύκος το πρόβατο.
Μπορούσες να με κατασπαράξεις και μετά να πεθάνεις απο το κενό της απουσίας μου
μέσα στην βαθιά σου θλίψη. Μια μέρα, πάνω σε έναν καυγά, σου είπα πως και το
πρόβατο μπορεί να φάει τον λύκο αν χρειαστεί, "μα πως, το πρόβατο δεν
τρώει λύκους" μου είπες, "το πρόβατο μπορεί να φάει τον λύκο αν ο
λύκος καταφέρει να κάνει το πρόβατο ίδιο με αυτόν" σου απάντησα. Θυμάμαι
σε κοίταξα με βλέμμα λύκου κι έκανες ένα βήμα πίσω, εγώ έκανα ένα βήμα μπρος,
εσύ έκανες άλλο ένα βήμα πίσω και κοιτώντας σε στα μάτια σου είπα
"Αυτό." Δε μου γρύλισες ξανά...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)