Persecution

Οι σκέψεις μου είναι μαύρα πουλιά που κατασπαράζουν τις αναμνήσεις και τον λογικό μου νου.

Παλεύω μαζί τους και γεμίζω μαύρα πούπουλα πάνω μου κολλημένα σαν αρρώστια. 

Πέρα απο τα όρια της ζωής μας, δεν υπάρχει κόσμος, δεν υπάρχει χώρος, μήτε χρόνος.

Απλωμένο το Τίποτα και το Πουθενά πάνω απο το καυσαέριο των αναστεναγμών μας. Πλέγματα σε αναθεματισμένες στιγμές υπερφορτωμένες με ηλεκτρικό φορτίο αυτοκαταστροφής.

Μίλα μου, μέλωσέ μου τα λόγια σου, κάνε απ' τις πληγές μου να τρέχει νέκταρ αντί για αίμα μπας τη βγάλω καθαρή και σήμερα.

Παντού απλωμένο το άρωμα της απόγνωσης της απουσίας.

Σκέψεις τόσο θλιμμένες, ξαπλώνουν στο κεφαλόσκαλο απελπισμένες.

Σήμερα που γύρισα τις είδα να κοιμούνται πάνω σε σακβουαγιάζ γεμάτα σκόνη παρελθόντος.

Ζητάω ζωή. Μια χαραμάδα φως. Με λένε Λύπη. Οι διωγμοί με φέρνουν πιο κοντά στο όνομά μου.

photo

Dots

Και τώρα οι δυο μας. Εγώ κι εσύ. Δε θέλω να μιλήσω για σένα. Δε μου αρέσει να μιλώ για άλλους. Μοιάζει σαν κρίνω ζωές. Δε θέλω να μιλάω ούτε για μένα. Μοιάζει εγωιστικό. Θα ήθελα να μιλήσω για την Αγάπη δίχως όρια, μα είμαι μια μικρή θνητή κουκίδα. Και μαζί με τις υπόλοιπες κουκίδες της ανθρωπότητας, προσπαθούμε να λύσουμε απλά τις διαφωνίες μας πάνω σε ζητήματα με νόημα και ουσία. Το αν κάποιος είναι μεγαλύτερη κουκίδα απο κάποιον άλλο, δε τον απαλλάσσει απο το βάρος της ύπαρξής του. Κουκίδες. Μικρές, στοιχισμένες, με χρώμα ή όχι, κουκίδες. Τοποθετημένες σε σειρά τυχαίας συμπτωματικής κατάστασης. Προδομένοι και προδότες πλάι πλάι. Γύρεψε το σάλιο σου τώρα να ξοδέψεις μερικές σκέψεις σπαζοκεφαλιάζοντας...

photo

Von Anfang

Πόσα Αντίο μου απομένουν να ξοδέψω; Θα χαλάσω το ένα απο αυτά για να με ξεφορτωθώ. Τόσοι μήνες στα σκοτάδια και γεννήθηκα πολύχρωμη. Τώρα που έφυγε η ντεθίλα απο πάνω μου και απο μέσα μου, θα έρθω να σου συστηθώ απο την αρχή. Με λένε Μαρία. Θα σ' αγαπάω απο την αρχή. Θα δεις τα μάτια μου και θα αναγνωρίσεις την άυλη μου ύπαρξη. Θα μ' αγαπάς κι εσύ απο την αρχή. Κι έτσι κάθε Άνοιξη θα συστηνόμαστε ξανά. Θα ερωτευόμαστε με πάθος μέχρι κάθε επόμενη Άνοιξη που θα ξαναερωτευτούμε. Ντρέπομαι να σου πω πως σ' ερωτεύτηκα απο την αρχή. Θα με πάρεις στο ψιλό και θα συνοφρυωθώ πάλι θα χτυπήσω το πόδι στο πάτωμα, θα σταυρώσω τα χέρια μου κάτω απο το στήθος μου και θα σου γυρίσω τον κώλο μου ενώ θα κουνιέμαι πάνω κάτω σαν σεισμός τεκτονικός. Θα γελάς και θα με πειράζεις στον ώμο κι εγώ θα κάνω νάζια, θα κουνιέμαι κι άλλο πάνω κάτω κι εσύ θα εστιάσεις στους γοφούς μου· τελικά το ξέρω πως κοιτάς τον κώλο μου όταν κουνιέμαι έτσι. Μάης μπήκε, χαμπάρι δε πήρα πότε απαλλάχτηκα απο τα χειμωνιάτικα, ήμουν απορροφημένη στο να σου κουνιέμαι. Μα περισσότερο απολαμβάνεις όταν γίνομαι η ίδια σεισμός κι εγώ απολαμβάνω όταν έρχεσαι απο πίσω μου και βάζεις τα χέρια σου γύρω μου, τις χούφτες σου στα στήθη μου και το μάγουλό σου πάνω στην πλάτη μου. Και φωλιάζεις ακίνητα ανάμεσα στις ωμοπλάτες μου. Δεν είμαι σαν τις άλλες που έζησες εγώ. Εγώ είμαι ξελογιάστρα και κουνίστρω, έτσι μ' έλεγε η γιαγιά όταν ζούσε. Θυμάμαι τόσο το "η σωστή γυναίκα, πρέπει να είναι νοικοκυρά στην κουζίνα της, κυρία στο σαλόνι της και πουτάνα στο κρεβάτι της" που νομίζω πως θα το πω κι εγώ στη δική μου κόρη για να μη χαθεί ο ήχος της γιαγιάς στο υποσυνείδητό μου. Εγώ, δε φοβάμαι να ξοδεύω τα αντίο μου. Εμένα, δε με νοιάζει να στραπατσάρω τις εικόνες μου γκρεμίζοντας τες σε κενά. Έχω τα τσιγάρα της απελπισίας κρυμμένα στο πρώτο συρτάρι. Δε ξέρω τί θα έκανα χωρίς αυτά. Θα ένιωθα να στάζω απελπισμένα και να ξοδεύομαι. Ευτυχώς υπάρχουν και ξεφυσάω απελπισίες μπλεγμένες με πίσσα και νικοτίνη. Νυστάζω τα μάτια μου. Κοιμήθηκα δίχως να θυμάμαι το που και το πως και ξύπνησα λίγο πριν τις οκτώ στα κρυφά. Μου αρέσει να βάζω τα δάχτυλά μου στον αφαλό μου και μετά απο εκεί μέσα στα σπλάχνα μου. Και ανάλογα με τη διάθεσή μου να ξεριζώνομαι ή να θεραπεύομαι. Σήμερα θέλω αγκαλίτσες και φιλάκια πριν το πρωινό ξύπνημα. Έτσι για να γίνω χαζορομαντική και γλυκανάλατη σαν όλες εκείνες που κρίνω παρομοίως. Καμιά φορά μου αρέσει να γίνομαι κάτι απο αυτό που απεχθάνομαι μόνο και μόνο για να επιβεβαιώνω την επιλογή μου να μην είμαι. Σε περίπτωση λάθους οι αλλαγές δεν γίνονται αποδεκτές... 

πόσο αλλόκοτο

μου φαίνεται

τόσο

χρώμα...

photo