Tingles

Μέσα μου τοποθετώ σκαλωσιές πολύχρωμες για να θυμάμαι το τάδε και το δείνα. Πιάνομαι απο τις μνήμες και σκαρφαλώνω κι εγώ πολύχρωμα. Το να τις διαγράψω μπορεί να είναι μια λύση μα τότε θα υποφέρω στην επόμενη ζωή μου απο εγκεφαλικό θάνατο. Δε θα μάθω ποτέ αν ξαναγεννήθηκα γιατί δε θα θυμάμαι αν υπήρξα ποτέ μου. Αν σε συναντήσω ξανά, θα σπάω το κεφάλι μου για να θυμηθώ που σε έχω ξαναδεί. Και θα χαραμίσω άλλη μια ζωή για να σε θυμάμαι αόριστα. Δε θα ξέρω αν υπάρχουν φαντάσματα, ξέρω πως υπάρχεις εσύ που κυκλοφορείς σαν φάντασμα τριγύρω μου. Απο εκείνα που φυσούν στο πρόσωπό και κάνουν την επιδερμίδα να τρομάζει. Πονάει το στομάχι μου απο όλα εκείνα που κατάπια στη ζωή μου και ακόμα δε τα ξέρασα στα πρόσωπα εκείνων που με τη βία μου ανοίξανε το στόμα και μου τα χώσανε κατευθείαν στον οισοφάγο μου. Εκείνων που με βίασαν κι εγώ αντί να τους ξεσκίσω τις σάρκες πήγαινα και κρυβόμουν φοβισμένη. Και τώρα που μπήκαν βαθιά στο δέρμα μου, έγινα εγώ βιαστής και ασελγώ πάνω στις σάρκες ανθρώπων που αγάπησα κατασπαράζοντας τες. Με σιχαίνομαι απο φόβο μη με αγαπήσω. Γιατί αν με αγαπήσω θα τους φοβάμαι όλους αυτούς που θα θέλουν να με αποσπάσουν απο μένα και να γίνω σαν εκείνους. Η μάνα τις προάλλες μου έδωσε οδηγίες χρήσεως για το πως να κοιτάζω τον εαυτό μου γαμώντας τους άλλους. Κι εγώ της είπα πως δε θέλω να κάνω παιδί απο φόβο μη του δώσω τις ίδιες συμβουλές. Κρατώ τις οδηγίες της καρμικά και τώρα πια ποθώ μια πυρκαγιά που θα κάψει τις σημειώσεις μου. Όταν νιώσω έτοιμη να θρηνήσω τη ζωή μου πάνω απο στάχτες θα βάλω φωτιά να κάψω τα αποκαΐδια της προηγούμενης. Ο αυχένας μου κουβαλάει εκατό τόνους σκέψεων και αρχίζει να πονάει και μαζί του και ο δεξής μου ώμος. Όχι αγάπη μου, δε θα πάψω να σε κοιμίζω πάνω στον δεξή μου ώμο για να μη πονάω ακόμα και όταν φεύγεις, φύγεις, έφυγες. Θα σε κρατώ εκεί μερόνυχτα μέχρι επιτέλους να μουδιάσω και να μην αισθάνομαι. Είναι ζωγραφιά όλα τα εκείνα που ονειροβατήσαμε, ακόμα κι εκείνα που πότισαν με αίμα και, λίγο μυρίζουν σφαγείο κι έχουν γεύση σκουριασμένου σιδήρου. Ξέρω γιατί ο αιματοκρίτης μου είναι λίγο πριν τα επίπεδα της αφαίμαξης. Έχασα πολύ αίμα κυνηγώντας τα όνειρά μου. Αλλά δε το μετανιώνω. Και θα συνεχίσω να το κάνω ακόμα κι αν πρόκειται να χάσω κάθε κόκκινη σταγόνα μου που κυλά στις φλέβες. Έτσι θέλω. 

...θέλω έναν

καφέ σαν

εκείνον

που ήπια τις προάλλες

με ένα άγνωστο

πρόσωπο με

γνωστή προσωπικότητα...

Censored

(Με) φοβάμαι όταν δε με νοιάζει(ς)

Delicately

Τα λέω σε 'μένα να τ' ακούσω εγώ.

Fragile

Ο Αναρχικός είναι ρομαντικός. Φιλόσοφος. Πάει κόντρα στο σύστημα γιατί πολεμάει για  ένα σύστημα δικαιοσύνης. Είναι φιλοτέχνης. Και καλλιτέχνης. Έχει πάθος. Και φωνή. Και σιωπή. Στοχεύει στην αφύπνιση και στην ελπίδα. Φτιάχνει ζωή. Με ζωή. Ο Αναρχικός γράφει συνθήματα σε τοίχους που σκαλώνουν τα βλέμματα. Και τα μυαλά. Φιλιέται μέσα σε καπνογόνα για δείξει πως η αγάπη βρίσκεται παντού. Είναι ιδεολόγος. Φοράει all star. Ακόμα και με κοστούμι. Φοράει σχισμένο τζην. Ακόμα και με γραβάτα. Ο Αναρχικός είναι το χέρι που σε τραβάει από τον καναπέ. Έχει έμπνευση. Είναι ζωγράφος των δρόμων. Και ποιητής αξιών. Δεν κρύβει το βλέμμα του. Ούτε τη φωνή του. Είναι θυμωμένος. Όχι τσατισμένος. Σέβεται και, απαιτεί τον σεβασμό. Είναι πολεμιστής αξιών. Στην πρώτη σειρά. Πάντα. Πολεμάει στον πόλεμο που κηρύσσουν οι άλλοι. Δε δημιουργεί πολέμους. Φωνάζει για να ακουστεί. Και να ξεσηκώσει.  Όχι για να τρομοκρατήσει. Έχει μάτια ανήσυχα. Και βλέμμα διεκδικητικό. Είναι ελπίδα.

                                                                                                          

 ..είναι όσα δεν είναι ο άναρχος....

Revolution

                          -Τι γίνεται Σοφία; Πως πάει η επανάσταση;
                          -Γαμιέται...

"γλυκιά συμμορία"

Θενκς Κωστή....

Influenced

....επηρεασμένη...

Missed me

Missed me, missed me, now you've got to kiss me. 

If you kiss me, mister, I might tell my sister. 
If I tell her, mister, she might tell my mother and my 
mother, mister, she might tell my father and my father, 
mister, he won't be too happy and he'll have his lawyer 
come up from the city and arrest you, mister, 
so I wouldn't miss me if you get me, mister, see?

Missed me, missed, me now you've got to kiss me. 
If you kiss me, mister, you must think I'm pretty. 
If you think so, mister, you must want to fuck me. 
If you fuck me, mister, it must mean you love me. 
If you love me, mister, you would never leave me 
it's as simple as can be! 

Missed me, missed me, now you've got to kiss me. 
If you miss me, mister, why do you keep leaving 
if you trick me, mister, I will make you suffer 
and they'll get you, mister, put you in the slammer and forget 
you, mister, then you'll miss me won't you, miss me 
won't you miss me? 

Missed me, missed me, now you've got to kiss me. 
if you kiss me, mister, take responsibility. 
I'm fragile, mister, just like any girl would be 
and so misunderstood so treat me delicately. 
Missed me, missed me, now you've gone and done it, 
hope you're happy in the county penitentiary 
it serves you right for kissing little girls, but I will visit, if you miss me.
Say you miss me. 
How's the food they feed you? 
Do you miss me? 
Will you kiss me through the window? 
Do you miss me, miss me? 
Will they ever let you go? 
I miss my mister so.

Big Black Eyes

Έχω τα κέφια μου αλλά δε το καταλαβαίνεις γιατί και αυτά έχουν χρώμα αλλόκοτο. Μοιάζει με το μωβ των νυχιών μου αλλά δεν είναι μωβ. Κάνω "χου-χου" ανάμεσα στις παλάμες μου και βγαίνουν υδρατμοί από τη διαφορά θερμοκρασίας του κορμιού και της ανάσας. Δε θέλω να βρεθώ κοντά στα πόδια σου γιατί φοβάμαι μη με τσαλαπατήσεις. Και δε φοβάμαι μη με λιώσεις, φοβάμαι που δεν είμαι καλή στα πάζλ και θα με παρατήσω πριν καταφέρω να με συναρμολογήσω. Επίσης φοβάμαι μη βάλω λάθος τα κομμάτια και βγω ένα τέρας που στο κεφάλι θα έχει πόδια και στα πόδια, μάτια. Και μετά θα με αγαπάς από τύψεις που μου γάμησες την ομορφιά με την πατούσα σου κι εγώ θα σε μισώ μια που με πάτησες και δυο που με λυπάσαι. Θέλω λουλούδια και αγάπες. Και μερικά πράσινα άλογα. Και μερικά φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Θέλω σκούντημα στην πλάτη -σήκω να δεις τι θέλει η μικρή- και θέλω "μμμμμμ..." και κρεβατομουρμούρα στις δύο παρά έξι. Θέλω μάτια στο κεφάλι μου και πόδια στον κορμό μου. Και αν είμαι μόνο μάτια, είναι γιατί δε χορταίνω να κοιτάζω τα πελώρια, μεγαλοπρεπή δικά σου.  Κρέμομαι από το χερούλι του κορμιού μου για να ισορροπήσω μέσα μου το καλό και το κακό. Και όταν παραπατώ γαζώνομαι από το δέρμα μου. Και γδέρνομαι και χαρίζω τις νυχιές μου σε όποιον καταφέρει να με εξηγήσει. Και λόγω αδυναμίας της απαίτησής μου με λίγο σάλιο επαναφέρω το δέρμα μου στην αρχική του κατάσταση. Κρυώνω πεντανόστημα δάκρυα. Θα πιω με το στόμα μου μερικές γουλιές πριν με καταπιεί αυτό. Βλέπω το μικρό ξανθό μωρό με βέλος να κάθεται στην απέναντι σκεπή και σκέφτομαι πως προς τα όπου και να στοχεύει, πάλι μαλακία θα γίνει στο τέλος, να το δεις. Η Φρόσω δε θυμώνει ποτέ στον Ιππέα. Ηλίθια γυναίκα εκ γενετής. Έχω μια αίσθηση Χειμώνα στο σαλόνι μου δίπλα στο τζάκι. Χώθηκα κάτω από το πάπλωμα. Τσούζω.

 ...Έχω μια

υποψία γρι

στη σπονδυλική

στήλη μου...

Λύκη

Μ' έσυρες έξω απ' το σπίτι στα τέσσερά μου χρόνια. Ξεροστάλιαζες στα χαλάσματα, στην άκρη της πόλης, εκεί, στην άκρη του αγνώστου, για ένα σου μόνο βλέμμα. Μ' έβρισκες τότε πολύ μικρή, η νίκη σου πάνω μου με μάγεψε και ύπουλα περίμενες την εφηβεία να τρυπώσεις στο σώμα μου, να μου κρυφτείς εκεί και να νιώθω από μέσα τη καυτή, βρωμερή σου ανάσα. Η πείνα σου κατοίκησε τα μάτια μου, το ουρλιαχτό σου στοίχισε το τραγούδι μου, η ψυχή μου αγρίεψε.  Και αφού καταβρόχθισες τα χρόνια μου κι όλα τα ευγενικά μου δώρα, άρχισες να κυνηγάς σώματα ξένα. Έγινα η σκιά σου, όμως τέρας, σπάνια έβγαινες πια στο φως και για να γλυτώσεις από μένα, τρύπωνες όλο και πιο πολύ στο πιο βαθύ σκοτάδι. Δε λέω, υπήρξαν και καλές στιγμές. Κάποιες φορές, πλημμύριζε ο ουρανός σου άστρα για λίγο, για όσο κρατάει ένα βλέμμα, κι έπειτα, κάθαρμα, με έσερνες όλο πιο βαθιά στο σκοτεινό σου δάσος. Σ' ένα κυνήγι, ανελέητο. Χειρότερα κι από αγρίμια μπλεχτήκαμε σε πάλη έως εσχάτων, ξεσκίσαμε την ψυχή μας, πασαλειφτήκαμε αίμα. Με έμαθες να ζητάω για να σε δω να δίνεις όχι σε μένα, αλλού, και τώρα έτσι κι αλλιώς δεν είμαι πια για σένα. Και 'συ, που όλα όσα θέλεις μα δε μπόρεσες, δεν είσαι πια για μένα. Λύκε μου, πήγαινέ με πίσω, να πάρουμε το παραμύθι απ' την αρχή, βάλε μου δράκους, βάλε μου μάγισσες, δε θα κωλώσω. Μονάχα εκεί, στην άκρη-άκρη, βάλε ένα σπίτι με ένα φωτάκι τόσο δα, να ένα τόσο δα μικρό φωτάκι, για να 'χω την ψευδαίσθηση πως ίσως κάποιος εκεί, κρατάει αναμμένη μια φωτιά κι ότι με περιμένει. Σ' αφήνω λύκε. Πάω να βρω τους φίλους μου. Θα πω τ' ανομολόγητα. Και θα σε καταδώσω.

Bereavement

Νύχτωσε και πήρα τη νύχτα για σκεπαστώ. Αναρωτιέμαι αν η αναπνοή μου έχει ρυθμό ή η καρωτίδα στο λαιμό μου χτυπάει ακανόνιστα και στραβομούτσουνα από μόνη της. Θέλω να πιω μαζί σου ένα ποτό, από εκείνα που μεθάνε το μυαλό και κάνουν τις σκέψεις αλλιώτικες. Οι άνθρωποι της ζωής μου με ξεκουφαίνουν. Μιλούν ακατάπαυστα και μετά με προσπερνούν αδιάφορα. Θα μετρήσω τους άντρες που πήγα μαζί τους από έρωτα και θα μετρήσω μόνο τρεις.  Οι άλλοι είναι ηδονές σκορπισμένες σαν σκόνη που πάνω της ζωγραφίζω καρδούλες σκαλιστές και ερωτιάρες. Πάθη που ξεκουφαίνουν βογκητά, βογκητά που ξεκουφαίνουν πάθη. Ο Φόβος και η Ελπίδα κυλούν στο αίμα μου μα δεν εθίστηκα ούτε στον μεν ούτε στη δε. Με πονούν οι μέρες σαν πληγή. Φεύγω δίχως αντίο...

"...I'm drowning

in my own fucking

mind"

Precisely

Αλλάζω σχήμα, αλλάζω μορφή και από μένα αναγνωρίζω μόνο τα μάτια και τα χείλη μου. Τα βράδια ονειρεύομαι το αλλιώς και το αλλού και το πρωί ξυπνάω σε μια αλλόκοτη πραγματικότητα. Φοράω τις γόβες μου και πίσω από τη πόρτα του μπάνιου την πατάω με το τακούνι μου. Και καθαρίζω τα απομεινάρια της με χαρτί υγείας.  Κι έπειτα σαν να μην έγινε τίποτα, βάφω τα χείλη μου με κόκκινο κραγιόν. Σου αρέσει να με φωτογραφίζεις όταν βάφω τα χείλη μου και τα ματοτσίνορα μου, δεν έχω ιδέα γιατί, δε ξέρω τί σε εμπνέει και το κάνεις. Κι εγώ που το ευχαριστιέμαι σου γελάω πουτανίστικα. Ξέρεις πως εννοώ. Δήθεν αδιάφορα. Και δήθεν δε γελάω. Και δήθεν δε κοιτάω. Και δήθεν δε το ευχαριστιέμαι αλλά μέσα μου στάζω ως το πάτωμα. Κι εσύ δήθεν δε το ξέρεις. Και μετά σαν να μη προηγήθηκε όλη αυτή η φαντασίωση σε ρωτάω αν σήμερα πίνεις τον καφέ σου όπως χτες. Στρίβω τσιγάρο. Μπορεί και να μου λείψεις για το υπόλοιπο της μέρας. Έφυγα-έφυγες-φύγαμε. Σιγά, δεν έγινε και τίποτα. Άφησα επίτηδες υγρές πατημασιές στα πλακάκια το πρωί που βγήκα από το μπάνιο στάζοντας για να μπορείς να με βρεις ευκολότερα. Για να μη νομίζεις πως....... 

I'm broken...

Continuing

...για να το ακούς όταν με σκέφτεσαι...

...για να με σκέφτεσαι όταν δε θα με θυμάσαι...

Separation

...και ο καθένας

μας  περνά

τη ζωή του στο

παράλληλο 

Σύμπαν του...

photo

Storm

photo