Disaffected

Δε φοβάμαι τον πάτο. Φοβάμαι 

τη διαδρομή ως εκεί. 

Έχω τις

μαύρες

μου...

Synchronicity

Μοιάζει το κορμί σου πρωτόπλαστο. Κάθε φορά που το αντικρίζω είναι για πρώτη φορά και κάθε φορά σαν πρώτη φορά εκπλήσσομαι από την αρχή. Χτες αποφάσισα να πάω στο γιατρό μετά από ένα χρόνο δυσλειτουργίας. Πάρε να 'χεις εξετάσεις τώρα και σκασμός. Μπαμπά φοβάμαι μερικές φορές όταν μου μιλάς. Μοιάζεις αποφασισμένος και μου χαλάς τα βολέματά μου. Δε λέω, δικαίωμά σου. Κι εμένα δικό μου να σου κρύβω τα κλάματα μου. Μόνο όταν ρουφώ τη μύτη μου με καταλαβαίνεις. Και τότε αρχίζω να γελάω για να ξεγελάσω το γεγονός πως μεγαλώνουμε μαζί με φόβο. Ξημερώνει γαμώτο κι εγώ δε κατάφερα ούτε σήμερα ν κοιμηθώ. Το "ούτε" δε σημαίνει πως έχω αϋπνίες, το λέω για να κλέψω τις εντυπώσεις. Ναι ρε μαλάκα, στο λέω στα ίσια, ήθελα να σε εντυπωσιάσω, να σου δείξω ποια είμαι και να μη μπορείς χωρίς εμένα. Όχι με ψέματα. Με αλήθειες. Σάμπως αλήθεια δεν είναι και πως χτες δε κοιμήθηκα; Να, βάλε το χέρι σου στο κεφάλι μου και αν καταφέρεις να δεις τί ονειρεύτηκα χτες να μου τρυπήσεις τη μύτη. Ξημερώνει, το μπάνιο γεμίζει ατμούς  θα κάνω μπάνιο με μυρωδικά σήμερα για αρχή. Θα τρίψω τον δεξί μου αστράγαλο για να μου χαϊδέψεις απαλά τη λιβελούλα μου. Πιάστηκε η κούρασή μου από το μπράτσο μου και θέλω κι άλλο τέντωμα. Και θέλω και άλλον ύπνο. Και τέντωμα. Και ύπνο.  Και μερικά σαβουριασμένα όνειρα...

...γιατί ρε πούστη μου

πρέπει όλοι να 

ανοίγετε τα

παντζούρια σας

την ίδια ώρα;

Moth

...το ίδιο πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλ............

Αλλαγές γίνονται

δεκτές κάθε μέρα 

σε ώρες καταστημάτων.

Γιατί πάντα έρχεσαι

όταν κατεβάζω τα ρολά;

Soulmates never die...

Μπορώ να στέκομαι όρθια στις χούφτες σου χωρίς να πέφτω. Ξεκινώ να μιλάω ανοιγοκλείνοντας το στόμα μου δίχως ήχο. Και φυσικά με καταλαβαίνεις. Έχεις τη μαγευτική ιδιότητα να ακούς τα ανείπωτα και τη μαγική ικανότητα να τα κατανοείς. Πλασμένη από χώμα και νερό. Είμαι πήλινη και, όταν βρέχει επιστρέφω στην αρχική μου μορφή και στα υλικά από τα οποία είμαι κατασκευασμένη. Και γίνομαι εύπλαστη. Ειδικά τώρα που μαλάκωσα γίνομαι ακόμα πιο ευέλικτη κι έτσι μπορείς να μου δώσεις ότι σχήμα θες. Προχτές συνειδητοποίησα πως δύο γυμνά κορμιά μπορούν να είναι καλλιτεχνικά είδωλα όταν κοιμούνται μπλεγμένα. Και πως το σχήμα τους είναι τέχνη από μόνο του. Κοιμήσου. Κι εγώ θα σου ψιθυρίζω καθώς κοιμάσαι...

.

...θες να γίνω

τα πάντα σου;

Revision

Καφές, τσιγάρο και πάμε. Άραγε θυμάσαι πως πίνω τον καφέ μου;

Καταλαβαίνω το Φθινόπωρο από την βήχα μου. Φοράω μια μπλούζα με τρία πρόβατα κι ένα λύκο. Χρώματος πρώην μαύρου. Ετοίμασα φθινοπωρινές δουλειές. Ξύλα για το τζάκι, τον τύπο που μου φέρνει τα χαλιά, μια μικρή σόμπα αλογόνου. Πέρσι τέτοιον καιρό ετοίμαζα ταξίδι πολλαπλασιασμού. Και μοναξιάς.  Θυμάμαι το τρακάρισμα και τον θόρυβο που έκανε στ’ αυτιά μου η μηχανή που έπεσε πάνω μου προσπερνώντας με αντικανονικά.  Φοβήθηκα κι έπιασα την κοιλιά μου. Ένα χρόνο μετά πάρα δύο μέρες νιώθω πως επιτέλους μαλάκωσα. Μου έφυγε ο θυμός. Και ο μισανθρωπισμός επίσης. Έγινα εκείνη η μελαγχολική σταγόνα που κυλάει στα μάγουλα των τολμηρών που περπατούν αργά χωρίς ομπρέλα όταν ρίχνει καρεκλοπόδαρα. Και των άτολμων που φοβούνται να κλάψουν…

. 

...με το γνωμικό μου 

παρέα στο διπλανό κάθισμα.

 «Η ζωή ξέρει….»

Needy

Μου αρέσει που δεν έχω τίποτα να πω και κάθε μέρα βρίσκομαι στις λέξεις. Ο τρόπος που ξεγελάω τον εαυτό μου είναι τόσο μοναδικός όσο και οι υπόλοιποι. Σήμερα που έβρεξε βρήκα ευκαιρία να ποτίσω τις μνήμες μου. Τα γράμματα μου είναι τόσο ανορθόδοξα όσο και οι σκέψεις μου. Και οι σκέψεις μου τόσο ανορθόγραφες όσο και οι απορίες μου. Αν είχες τα κότσια θα έλεγες αλήθεια.  Αν είχα τα κότσια, θα αυτοκτονούσα πριν εκπληρωθείς. Αν δεν είχα τα κότσια δε θα σε ψηλαφούσα ποτέ μου. Στέκομαι μπροστά σου και ακούω στο κενό να κραυγάζει μια σιωπή σε απόγνωση. Ικεσία στα πλαίσια της γυμνής επιστροφής σου. Δεν έχω που να πάω… βοήθησέ με…

Παραχωρημένες ήττες παρωχημένων σκέψεων 

σε μπουκαλάκι ακριβού αρώματος. 

Λυτρώσου. Κι εγώ θα γλείψω τις πληγές. 

Μη ξυπνάς ακόμα. Είναι πολύ νωρίς 

για τα όνειρα να τελειώσουν…

Change the future

Inspira me

Στραγγισμένες λέξεις από το νόημά τους. Ζούμε σαν σε ταινία αδιάφορης παραγωγής. Δε ξέρω ποιος μιλάει μέσα μου, αλλά αν τον μάθω θα του αλλάξω τα φώτα να μου πει τα πάντα. Και θα τον κάνω λαμπιόνι στο μπαλκόνι μου. Τελεία.

 

Warm me up
And breathe me

Fin

Για όλα υπάρχει ένα τέλος αμετάκλητο. 

Λέγεται θάνατος.

...τέσσερις τοίχοι η

καινούρια μου εξορία,

δε φταις εσύ, δε λέει 

συγνώμη ο κεραυνός...

Tam Inmanem

Θα με αφήσεις να σκαλίσω την ψυχή σου; 

...ή μπορείς και μόνος σου;

ένα lemon pie martini παρακαλώ...

... και όχι δε περιμένω κάποιον.

Μόνη μου είμαι...

Ego clangere?

Η Λένα μου είπε πως έχουμε ότι μας αξίζει. Φέτος τα Χριστούγεννα θα κάνω τραπέζι για φίλους. Θα στολίσω ακόμα και τα ματοτσίνωρά μου με λαμπάκια. Και ο Άη Βασίλης θα λείπει. Δε λέω πολλά όχι επειδή έτσι μου βγαίνει, αλλά επειδή έτσι δε μου βγαίνει για την ακρίβεια. Δε μου βγαίνουν δεύτερες σκέψεις. Έτσι· μόνο μία τη φορά.

Fractum

…τώρα κατάλαβα… βρίσκεις κομμάτια σου μέσα μου.

 Αυτό σημαίνει πως έσπασες;