…κι εγώ σου ΄λέγα με κλειστό το στόμα ‘‘πιο γρήγορα αγάπη μου να προσπεράσεις τον ήλιο’’. Ζέσταινε το δέρμα μου και πονούσε τα μάτια μου και με νύσταζε καθώς ήμουν γαντζωμένη πάνω σου και φοβόμουν μη γίνει κάτι και ξεγαντζωθώ και πεθάνω. Ο έρωτας είχε την ηδονή της πρώτης φοράς και την οδύνη της τελευταίας. Το δέρμα έλιωσε κάτω από τον ήλιο και τώρα το γλύφω για να γιατρευτεί. Τα πόδια σου μέχρι τις κνήμες είναι πληγιασμένα κι εγώ σου δίνω φιλιά με γεύση χαμομήλι για να σε απαλύνω.
Ήρθα και ξάπλωσα στα χέρια σου το πρώτο εκείνο απόγευμα της επιστροφής και κοιμήθηκα μια ζωή που ξύπνησε μια άλλη. Μέχρι την επόμενη. Μη φύγεις ακόμα. Έχω πολλά να σου διηγηθώ…

Κυριακή 08/08/10 21.26
Φώτο: http://browse.deviantart.com/?q=sunrise&order=9&offset=144#/d1zzir1