.

Βρε βρε καλώς τη μοναξιά… δε σε αποθύμησα καθόλου ξέρεις αλλά ήμουν σίγουρη πως θα τρύπωνες πριν τελειώσουν τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση. Είναι οι στιγμές που βρίσκεις χώρο και μπαίνεις απρόσκλητη και κάθεσαι μια, δυο μέρες. Το πολύ. Ευτυχώς από τη μία γιατί δεν έχω και μεγάλη διάθεση για την παρέα σου εδώ κι ένα χρόνο. Αν και η αλήθεια είναι πως θα προτιμούσα να μη σε συναντήσω καθόλου…
Έχω καιρό να σου πω για εκείνες τις στιγμές τις πολύχρωμες. Εκείνες που κάνουν θόρυβο κόκκινο, κίτρινο και μπλε. Που όταν αναμιγνύονται οι θόρυβοι μεταξύ τους βγαίνουν διάφοροι συνδυασμοί. Όταν είναι ευχάριστοι ,μπορείς να βρεις ουράνια τόξα, αλλά ο δικός σου θόρυβος είναι γκρι. Και το γκρι δε μου αρέσει καθόλου, όχι μόνο λόγω μονοτονίας αλλά επειδή είναι ένα χρώμα χωρίς προσωπικότητα. Ούτε άσπρο, ούτε μαύρο. Γκρι. Όχι εκείνο το συννεφένιο. Εκείνο το γκρι που μου λες συχνά να βρεθώ κάθε φορά που λες πως είμαι των άκρων.
Τα μάτια σου δε βλέπουν, τ’ αυτιά σου δεν ακούν. Είναι οι στιγμές που κλειδώνουν τα συναισθήματά σου κι εγώ καλούμαι να σε ξεκλειδώσω. Άλλες φορές τα καταφέρνω. Σήμερα δεν έχω διάθεση. Είχα. Δεν έχω πια. Είμαι κουρασμένη ως τα δάχτυλα των ποδιών μου αλλά όχι ως τα δάχτυλα των χεριών μου. Αλλιώς δε θα είχα διάθεση να βρεθώ εδώ σήμερα.
Η Άνοιξη μου φτιάχνει τη διάθεση αν και ο Χειμώνας ήρθε για λίγο, σαν μοναξιά. Η Άνοιξη είναι η εποχή των βροχών. Όχι εκείνων των λυπημένων που δακρύζουν, εκείνων των δυναμικών. Που αστράφτουν και βροντούν. Τα λουλούδια του μπαλκονιού μου έβγαλαν καινούρια μπουμπούκια και προχτές πήρα βολβούς από αρωματικά άνθη νάρκισσου. Θα πλένω τα μπαλκόνια και τα κάγκελα, και θα καθαρίσω τα τζάμια από τις σταγόνες της περασμένης βροχής. Πριν κατέβω Αθήνα θέλω να γεμίσει το σπίτι από Άνοιξη έτσι ώστε όταν επιστρέψω να τη βρω να κάθεται στον καναπέ μου. Να τσεκάρω όλα όσα θα βάλω στη βαλίτσα μου και φύγαμε...

21/03/10 21.37
Φώτο: http://devllaa.deviantart.com/art/after-you-left-V-103920695